Grein á hvolfi og tungl í felum.

Sorgardúfa-Morgundúfa

Fyrir utan baðherbergisgluggann minn býr fugl sem hefur gert sér hreiður á grein svo nálægt glugganum að ég er á fyrsta bekk og er hálf verklaus af spenningi vegna væntanlegrar fæðingar. Ég vissi ekkert hvaða tegund þetta var svo að ég reyndi að lýsa honum fyrir nágrannakonu minni sem er dýraatferlisfræðingur sem kom síðan í heimsókn og tjáði mér að þetta væri Morning dove. Ég er nú svo illa að mér að ég hélt að hún ætti við að dúfan væri Morgundúfa kannski af því hvað ég er jákvæð þessa dagana en reyndin er víst að þetta er Sorgardúfa. Sumsé Mourning dove.
Það gerir hana ennþá meira spennandi að hún skuli bera svo dramatískt nafn. Ég hef sérlegan aðgang að miklum fuglaskoðanda á Íslandi sem sagði mér að Sorgardúfur eru einhver algengasta og útbreiddasta dúfnategund í N-Ameríku. Ég er hæstánægð að hún skuli heiðra okkur með návist sinni.
Ég bíð spennt eftir að fá að líta ungana hennar augum og skal leyfa ykkur að fylgjast með.

Læknaklám! Læknaklám! 6.kafli

Á vaktinni

Sjötti kapítuli

Guðbrandur læknir kyngdi fleytifullu vatnsglasi og heilsaði upp á næturvaktina.
Hann hafði rokið í hendingskasti upp á spítala þar sem hann var á bakvakt þessa nóttina.
Að vera á bakvakt var samt ekkert sumarleyfi í augum Guðbrands og því fylgdi að honum fannst jafn mikil ábyrgð og því að vera á spítalanum í eigin persónu.
Þegar hann var á bakvakt  klæddist hann ætíð hvíta sloppnum sínum svo að hann þyrfti ekki að eiga það á hættu að þurfa að leita dyrum og dyngjum að vinnufötunum ef hann yrði óvænt kallaður til vinnu. 
Þetta hafði löngum vakið kátínu í vinahóp Guðbrands því svo trúr var hann þessum vana sínum að hann mætti  jafnvel svo til fara í kvöldverðarboð sem og á leikhússkemmtanir.

Það hafði reyndar komið sér vel eitt sinn þar sem hann horfði á sjónarspilið um Hamlet danaprins og ein leikkonan sem þjáðist af sviðshita hafði fengið aðsvif. Þá reyndist auðvelt að auðkenna Guðbrand frá öðrum áhorfendum sökum klæðaburðar hans og gat hann samstundis komið leikkonunni til hjálpar.Guðbrandur hafði þá sem frægt var orðið tekið að sér að fara með lokaræðu leikkonunnar þar sem hún lá meðvitundarlaus og þótti flutningur Guðbrands með ólíkindum góður.

Það hafði reyndar verið í leikhúsferð sem Guðbrandur fékk vitrun um það sem fyrir honum átti að liggja. Hann hafði þá verið aðeins sex vetra ásamt móður sinni að horfa á leikritið um kumpánana Karíus og Baktus. Strax þá barn að aldri hafði hann fundið fyrir ósegjanlegri löngun til að hrekja á brott þá óværu sem gerir sig heimakomna í líkömum mannanna hvort sem heldur er í munni eða mænu.

Guðbrandur hafði vanið sig á að vera ávallt viðbúinn þegar hann var á bakvakt og svaf því lítið sem ekkert þessar nætur og hafðist að mestu við í sitjandi stöðu í hægindastól sem hann hafði rétt við útgöngudyrnar. Læknatöskuna hafði hann nærtæka á vinstri hönd og bíllyklana á litlu innskotsborði til hægri handar. Símboðann hafði hann við hjartastað og hafði Guðbrandur ,,litla áminnarann” eins og hann kallaði tækið jafnan stilltan bæði á titring og hringingu til að eiga það aldrei á hættu að missa af kalli.
Hann hafði verið kallaður til vegna tvítugrar skólastúlku sem hafði í ógáti hellt yfir sig brennandi hamsatólg. Tólgin hafði slest yfir bringu hennar og þjóhnappa þar sem hún hafði í óðagotinu snúist á hæli og borið bakhlutann fyrir sig. Þetta var falleg greindarleg stúlka og bar það með sér að vera vel ættuð. Guðbrandur kynnti sig fyrir stúlkunni sem lá emjandi af kvölum á bedda inn af bráðavaktinni. Hann tók þéttingsfast í hönd hennar og kynnti sig. Hann fullvissaði hana síðan að kvalir hennar yrðu senn á enda því hann myndi gera allt sem í hans valdi stæði til að lina þjáningar hennar.

Svanhvít hafði verið á heimleið þegar hún varð þess vör að Guðbrandur var komin á vaktina. Hún gerði sér upp helti við samstarfskonur sínar og hélt því fram fullum fetum að hún hefði einungis gott af því að halda sér að vinnu fram eftir morgni því hún gæti þá náð á Sigurfinn bæklunarlækni í morgunsárið. Hún smeygði sér úr heilsárskápunni og smokraði sér í starfsloppinn sinn og rauk inn á herbergið þar sem Guðbrandur stumraði yfir skólastúlkunni. Það var ófögur sjón sem blasti við Svanhvítu þegar hún gekk inn.
Guðbrandur var að fjarlæga gallabuxnaafganga af afturhluta skólastúlkunnar sem höfðu greypt sig í hold hennar þegar óhappið henti. Svanhvít fylltist svo ósegjanlegri afbrýðisemi að henni varð flökurt. Hún hentist fram á gang og kastaði upp í dall sem geymdi notaðar sprautunálar og sondubúta. Hún var enn helsjúk af ást til Guðbrandar.

Hvað er á seyði hér?

Ósammála!

“Pandas are Human too!”

Ég vaknaði við útvarpsvekjaraklukkuna og þá var í gangi þátturinn: “Celebrities are Human too!” Nafnið á þættinum kom mér á óvart því helsta umræðuefnið var ein af skærustu stjörnunum í Californiu eða Pandabirnan í dýragarðinum í San Diego.
Mikið var skeggrætt um það að hún hefði sýnt af sér undarlega hegðun undanfarið og nú þætti líklegt að hún væri þunguð. Þessi hegðun lýsti sér m.a.í lystarleysi, svefndrunga og einveruásókn.Það fékkst síðan staðfest síðar í þættinum að svo væri og að þess mætti vænta innan skamms að hún yrði léttari. Til hvers að hafa áhyggjur af heimsmálunum?

Læknaklám 5. Kafli

 Ég held nú áfram þar sem frá var horfið en bendi viðkvæmum á að fara varlega í lesturinn.

Nú víkur sögunni aftur að Svanhvíti skurðhjúkrunarkonu og afdrifum hennar…



Fimmti Kapítuli.

Svanhvít skurðhjúkrunarkona leysti upp Natrón í ofurlitlu vatni á grunnri undirskál og dreypti á.       Þetta gamla húsráð var að hennar mati besta hjálpin við þeim nöturlega brjóstsviða sem hún hafði þjáðst af allar götur síðan hún í óvitaskap saup á Ajax-upplausn þá fjögurra vetra.
Þetta atvik hafði valdið varanlegum truflunum í meltingu Svanhvítar og gert það að verkum að munnvatnsframleiðsla hennar var óvenju stríð. Hún gerði nú lítið úr þessum bagalega kvilla og gantaðist jafnvel með það við samstarfsfélaga sína að Drottinn hefði gleymt að drena sig, eins og hún orðaði það.


Hún var í góðu skapi þennan dag og vel útsofin sem var óvanalegt,en gott því framundan þennan morguninn voru fjórtán kirtlatökur. Guð einn mátti vita hvað eftirmiðdagurinn myndi bera í skauti sér. En Svanhvít var nú ekki að velta sér upp úr því. Hún var fagmanneskja og jafn vel undirbúin undir minniháttar aðgerðir sem og inngripsmikla líffæraflutninga.


Svanhvít vaknaði snemma og tók sér góðan tíma í morgunverkin. Hún lét renna í ylvolgt bað, ekki of heitt, því þá gat hún átt það á hættu að bresta á með svitaköstum og jafnvel með bannsettri roðflekkjapestinni sem hafði ágerst ef eitthvað var síðastliðnar vikur.
Svanhvít gerði sér grein fyrir hvað olli þessu og hafði af því nokkrar áhyggjur.

Guðbrandur. Guðbrandur Gunnvaldsson með stóru G-i.
Guðbrandur læknir vék ekki úr huga Svanhvítar þó hún hefði fylgt ítarlega ráðleggingum Andrésar geðlæknis sem hafði af alkunnu innsæi boðist til að annast hana þegar hann hafði orðið þess áskynja hversu þungt haldin Svanhvít var.


Andrés hafði ráðlagt Svanhvíti að gera sér í hugarlund eftirfarandi aðstæður þegar hún legðist til svefns á kvöldin. Hún átti að ímynda sér að hún væri stödd með Guðbrandi á afvikinni strönd í sólskini og eilífðarstillu. Ekkert nema hafið framundan og himininn yfir þeim. Hún átti síðan,í huganum, að standa á fætur, bein í baki, grípa farsímann sinn og panta leigubíl fyrir Guðbrand og senda hann á aðra strönd. Kalda hrjóstruga óvinsamlega strönd. Síðan átti hún að horfa á eftir bílnum inn í sólarlagi og veifa til hans fullviss um að þar hefðu leiðir þeirra skilið að fullu.


Svanhvít átti ekki erfitt með að lifa sig inn í aðstæður af þessu tagi því auðvitað vildi hún endurheimta sjálfstæði sitt og ná fullum bata. Hún hafði því samviskusamlega fylgt þessum ráðum Andrésar en það virtist ekki koma að fullu gagni því að í huganum var hún alltaf komin í humátt á eftir Guðbrandi í einkabíl og innan tíðar elskuðust þau af ákefð innan um rekavið, beitukónga og þangþúfur. Þar þvældu þau saman líkömum sínum í svörtum sandinum í ofsafengnum atlotum með beljandi hafið í bakgrunni og myrkan himininn yfir sér.


Kannski var það sökum þess að í þessari íhugun Svanhvítar þvældist ævinlega fyrir henni símanúmer leigubílastöðvarinnar sem hún átti að hringja í og einhvernvegin rauf innlifunina og um leið afvegaleiddi hana.


Svanhvít lagðist í baðkarið og lygndi aftur augunum. Svona morgnar voru hennar helgustu stundir. Kona og vatn. Vatn og kona. Hún lét ylvolgt baðvatnið leika milli fingra sér og og strauk rökum fingrunum yfir búlduleitt andlitið. Hún varð að slökkva þennan óstöðvandi eld sem hún bar í brjósti sínu af sama kappi og þeir eldberar sem hlaupa um með kyndilinn við upphaf ólympíuleikanna.

Með einhverju móti skyldi henni takast að berja niður hvatir sínar. Í þessum þönkum burstaði hún líkama sinn með grófum bursta svo húðin varð öll helrauð og upphleypt.

Hún kveinkaði sér þó ekki því hún vissi sem var að með illu skyldi illt út reka.

Viltu spá til um framtíðina?

 Ég rakst á þessa skemmtilegu vefsíðu fyrir nokkru.
www.longbets.org Ég hugsa að á Íslandi séu þó nokkrir sem væru til í að leggja orð í belg.
Þarna setja Nostradamusar okkar daga fram spádóma sína um framtíðina t.d. um það hversu lengi mannkynið muni vera við lýði. Góða skemmtun!

Draumráðning óskast!

Í nótt var ég á göngu með Önnu Nicole Smith. Í draumnum velti ég því fyrir mér hvernig á því stæði að hún væri lifandi en var samt ekkert að gera veður út af því.
Við gengum saman í döggvotu iðgrænu grasi í íslenskri náttúru sem mér fannst vera einhverstaðar fyrir norðan. Mér fannst þetta vera snemma morguns. Nokkrar kindur voru á beit. Allt mjög friðsælt og fagurt.
Anna var klædd í útivistarfatnað merktur 66° Norður. Ég veitti því sérstaka athygli og mundi þá að hún hafði nýverið tekið að sér að vera andlit fyrirtækisins.
 Allt í einu beygir Anna sig niður og slítur upp fjögurra laufa smára og segir: “Do you know that these only grow in the northern hemisphere?” Og þar með var draumurinn á enda.

Er þetta ósjálfráð skrift?

Þetta er furðuleg frétt en innihaldsrík að því er virðist, ég er samt engu nær!