Klukk!

Halldór klukkaði mig...og ef ég skil þetta rétt þarf ég að gefa upp átta persónulegar upplýsingar um sjálfa mig.

Og hefst þá leikurinn:

1. Melrakkaslétta finnst mér fegursti hluti landsins.

2. Ég er hrædd á sjó.

3. Hef lesið þrjár sjálfsævisögur dverga...tek það fram að þær voru í fullri lengd.

4. Hef mjög sundurleitan tónlistarsmekk...eiginlega borderline.

5. Ættleiddi ömmu í perú á námsárunum í London og hætti að borga með henni þegar ég hætti námi. Og er með ævilangan móral.

6.Las bókina ,,þegar vonin ein er eftir" (ævisaga franskrar gleðikonu) þegar ég var níu ára. Afar uppbyggileg lesning.

7. Hef mikinn áhuga á óhefðbundnum lækningum.

8. Þarf stöðuga tilbreytingu í lífið og hef sérstakt yndi af flutningum. Að festa rætur einhverstaðar finnst mér hræðileg tilhugsun.

Matur!

 Rucula

 Spínat 

 Avocado

 Blóðgreip

 hráar valhnetur

 þurrkuð cranberries...

salatsósa: 2 mtsk geitaostur, 1 mtsk jómfrúarolía, 1 mtsk hrísgrjónaedik, 1 tsk hunang , 1 pressað hvítlauksrif, sjávarsalt og pipar. Þessu er öllu skellt saman og borið fram sér.

Barnaþrælkun á Íslandi

 Ástæða er til að óska Breiðavíkursamtökunum til hamingju með daginn

www.breidavikursamtokin.is

hvet alla til að lesa frásagnirnar sem þar eru birtar...

það er heldur ömurlegur vitnisburður um starfsemi hins opinbera í málefnum barna á árum áður...

Hvað verður um íslensk börn í dag þegar  heimilisaðstæður leyfa ekki að þau búi hjá sínum nánustu...veit það einhver?

Læknaklám 4. kafli

Ég tek eftir því að enn eru erótískar sögur efstar á vinsældalista moggabloggsins. Ég hóf fyrir stuttu að skrifa sögu sem ég kalla Læknaklám. Þrátt fyrir litlar undirtektir og engar vinsældir sögunnar hef ég ákveðið að halda ótrauð áfram og birtist því hér fjórði kafli.

Fyrstu þrjá kaflana má finna hér á blogginu mínu en sagan er þess eðlis að hana má lesa hvort sem heldur er afturábak eða áfram. Ekki er hér um stílbragð að ræða heldur er sagan einfaldlega svo rýr að efnisburðum að litlu skiptir hvernig hún er lesin og sennilega er fólki hollast að lesa hana alls ekki.

 

4. Kapítuli 

 

Járngerður  Brynja mataði aldraða embættismanninn af stakri natni.  Það þurfti bæði fagmennsku og lagni til að koma vellingnum ofaní aldraða embættismanninn því hann var á mörkum svefns og vöku sökum þeirra feiknarlegu lyfjaskammta sem æddu um æðar hans. Vellinginn hafði Járngerður lagað sjálf eftir uppskrift úr dönsku sjúkraliðablaði.

Aldraði embættismaðurinn var  ennþá gríðarlega máttfarinn og hugsaði Járngerður Brynja með sér að hún þyrfti sennilega að veita manninum rúmbað að máltíð lokinni. Það væri óðs manns æði að ætla að hann gæti gengið óstuddur inn á baðherbergið svona stuttu eftir aðgerð. Hvað ef honum myndi skrika fótur eða villast um afkima spítalans. Á það var hreinlega ekki hættandi, því Járngerður vissi sem var að þjóðaröryggi væri í húfi.

Járngerður Brynja vildi líka fá að annast hann ein. Að baða aldraða embættismanninn var nokkuð sem hún vildi ekki fyrir nokkurn mun deila með starfsystrum sínum. Hana langaði í eitt augnablik til að klæða gamla manninn úr baðmullarfötunum og umvefja hann örmum eins og barn. Hún vissi sem var að þetta gæti hún ekki látið eftir sér því það samræmdist ekki siðareglum starfsmanna í heilbrigðisgeiranum. Hún yrði þrátt fyrir fýsnir sínar að sýna fyllstu fagmennsku í allri umgengni við aldraða embættismanninn.

Allt í einu veitti hún því athygli að annar fótur aldraða embættismannsins stóð undan sænginni. Fölur nær hárlaus grannur leggur og hvítur sokkur merktur spítalanum. Ekki ólíkt biðukollu á haustdegi lífs síns. Járngerður fylltist losta við þessa sýn og hjartslátturinn varð örari. Hún lagði frá sér vellinginn á náttborðið og hneppti varlega frá efstu tölunni á níðþröngum sloppnum sem hún klæddist.
Járngerður veitti því athygli að það færðist roði í kinnar aldraða embættismannsins og henni snögghitnaði allri. Aldraði embættismaðurinn virtist vilja segja henni eitthvað því hann reyndi í sífellu að mynda orð með bláleitum vörunum.
Járngerður gat ekki vel greint hvað hann vildi henni þó hún væri afbragðsgóð í varalestri en sætti lagi og spurði hann hvort honum væri það nokkuð á móti skapi að hún baðaði hann í einrúmi. Aldraði embættismaðurinn muldraði fáein orð til samþykktar og virtist frekar hlakka til baðsins.

Járngerður fylltist eftirvæntingu við tilhugsunina.
Að fá að strjúka aldraða embættismanninum með ylvolgum þvottapoka hátt og lágt.
Hún þeyttist fram á gang og hljóp við fót inn á línið. Hún blístraði lagstúf úr ítalskri gamanóperu sem hún  hafði séð sem barn og hló með sjálfri sér.
Þegar inn á lín var komið tók hún til tvö drifhvít þvottastykki til ofanþvotta og fjóra fölgræna svampa til neðanþvotta. Svo mikill var gassagangurinn í Járngerði að minnstu mátti muna að hún fengi yfir sig bala með sterkri klórblöndu sem einhver hafði skilið eftir í efstu hillu.

Járngerður staðnæmdist við latexhanskaboxið og ákvað að láta þá eiga sig í þetta sinn.
Hún vildi veita aldraða embættismanninum persónulega þjónustu ef þetta bað yrði hans síðasta.

Maðurinn minn veit ekki að ég á afmæli!

Krabbi: Næstu 24 stundirnar tekurðu ákvarðanir sem verða skrifaðar í stjörnurnar. Ef þú veist ekki hvað gera skal, reyndu þá að hjálpa öðrum með því að hjálpa sjálfum þér.

Svona hljómar stjörnuspáin mín 2.júlí í Morgunblaðinu.

 Hafiði einhverjar hugmyndir handa mér? Mér finnst ég nefnilega ekki vera neitt sérlega hjálparþurfi.

Kannski að ég hjálpi sjálfri mér með því að hjálpa Stefáni út með ruslið!

Annars man hann ekki eftir því að ég á afmæli í dag  þannig að kannski ætti ég að hjálpa honum við það að rifja upp afmælisdaginn minn. Mér yrði kannski einhver hjálp í því.

Stefán er hinsvegar búin að skeggræða við mig sinn eigin afmælisdag sem er ekki langt undan.

Einnig fengum við símtal þar sem honum var óskað til hamingju með frúna og hann var samt sem áður engu nær.

Annars á þessi stjörnuspá við okkur bæði þannig að þetta er sennilega pattstaða.

Shall I compare thee to a summer´s day?

Shall I compare thee to a summer's day?

Thou art more lovely and more temperate:

Rough winds do shake the darling buds of May,

And summer's lease hath all too short a date:

Sometime too hot the eye of heaven shines,

And often is his gold complexion dimm'd;

And every fair from fair sometime declines,

By chance or nature's changing course untrimm'd;

But thy eternal summer shall not fade

Nor lose possession of that fair thou owest;

Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,

When in eternal lines to time thou growest:

So long as men can breathe or eyes can see,

So long lives this and this gives life to thee.

 

Baldin í umferðinni

Ég þekki eina fjörgamla konu. Öll hennar börn eru uppkomin fyrir löngu og barnabörnin og jafnvel barnabarnabörnin komin á fót. Sú gamla hefur að mestu legið í nútíma kör undanfarin ár. Hún hefur um árabil talið fjölskyldu sinni trú um að nú væri þetta að verða búið og má segja að allir hafi verið í jarðarfararstartholunum um lengri tíma.

Hún er lítið fyrir að fara af bæ og hefur hingað til verið afar rög að setjast upp í bíl sökum bílhræðslu. Útivist hefur heldur ekki átt við hana og því hefur hún að mestu setið inni við og hlustað á útvarpið.

Nýlega fór að bera á undarlegum persónuleikabreytingum hjá gömlu konunni. Hún er allt í einu orðin sólgin í sólböð og notar hvert tækifæri til að sleikja sólina. Hún er líka orðin æst í bíltúra og hvetur bílstjórana áfram og stefnir þeim eiginlega í hálfgerðan voða með kappsfullum hvatningarorðum: ,,Keyrðu hraðar" ,,Förum aftur í þessa brekku" og þar fram eftir götunum.

En þegar maður hugsar útí það þá er greinilegt hvað hér er á ferðinni. Gamla konan er augljóslega haldin gríðarlegri dauðaþrá.
Og hvernig er þá best að enda þetta? Snúast ekki margar fréttir um skaðsemi sólbaða og slys í umferðinni? það er sennilega ekki hlaupið að því að deyja úr húðkrabbameini en það eru töluverðar líkur á að enda lífið í umferðarslysum eins og umferðarmenningin er á Íslandi.

Ég ætla upp í sveit og ligga ligga lá!

Ég er búin að plata Stefán í sveitaferð...ferðinni er heitið í lítið þorp sem heitir Ojai ...borið fram Oh-Hi.

Nokkur þúsund manna bær fullur af gömlum hippum, hílerum, steinanuddurum, grænmetisstöðum,spákerlingum...þangað langar mig að flytja og leiða börnin mín jóðlandi í tröppugangi í fjallshlíðunum. Lítil geitahjörð myndi fylgja okkur við hvert fótmál...

Í Ojai talar fólk víst ekki saman heldur notast aðeins við telepatískt samband því þar eru allir svo andlega sinnaðir. Og fólk nærist eingöngu á því sem fellur til jarðar til að raska ekki andlegri ró ávaxtanna sem vaxa á trjánum. Þar situr fólk undir trjánum og bíður kannski tímunum saman eftir því að trjánum þóknist gefa þeim að borða.

það leggja margir leið sína til Ojai í leit að sjálfum sér.

Ég hef hinsvegar fyrir löngu fundið sjálfa mig og varð við það fyrir töluverðum vonbrigðum þannig að nú leitast ég sífellt við að að finna eitthvað allt annað...eitthvað undarlegt, öðruvísi og framandi!

 

Búið að banna einkadans!

þá get ég aldrei flutt aftur heim til gamla landsins!

Ifirlestur Mogans

við höfum bruðist????

Rice: Við höfum bruðist fólkinu í Darfur

Afi Amarettó!

Hér kemur uppskrift af eftirrétt þar sem aðalatriðið er hinn dísæti líkjör Amarettó. Mér finnst líkjörinn reyndar ódrekkandi en hann er frábær til að flikka upp á annars hversdagslegan vanilluís. Eftirrétturinn fékk nafnið ,,Afi Amarettó" eftir að tengdapabbi reyndi að slökkva þorstann í brennandi hita á miðri hraðbraut og teygði sig eftir vatnsflösku í skottinu sem reyndist innihalda líkjörsskrattann.  En tengdapabba finnst eftirrétturinn góður svo nafnið er kannski bara viðeigandi.

 AFI AMARETTÓ 

2 lítrar vanilluís

1 bolli Amarettó

2 mtsk kanill

1 mtsk nutmeg/múskat

1 mtsk mace/ held það sé brúnkökukrydd á íslensku.

Öllu þeytt saman og fryst á nýjan leik. Reyndar gegnfrís ekki ísinn vegna áfengisins en þetta er tilbúið eftir ca. 4 tíma í frysti.

 

Gott að bera fram með flamberuðum banönum. 

p.s

ef ég hef ekki tíma til að hræra og frysta má ná svipuðum árangri með því að flambera banana í smjöri og Amarettó. Skella ís í skál og krydda ríkulega með ofangreindum kryddum. Næstum eins gott! 

 

 

Does this diaper make my butt look big?

Aldrei of snemmt að koma inn komplexum hjá ungum stúlkum. Mér finnst best að byrja við fæðingu!

Placido Domingo og Kirk Douglas í Hollywood Bowl !

Sumrinu var fagnað í 86. sinn í Hollywood Bowl í gærkvöldi. Lengst af var þetta sumarheimili LA Fílharmóníunnar en í tæpa tvo áratugi hefur Hollywood Bowl hljómsveitin átt þar heima undir stjórn John Mauceri. 

 

 

 

það er hreint ævintýri að vera viðstaddur tónleika í þessu glæsilega útitónleikahúsi. Fólk byrjar að streyma að löngu áður en tónleikarnir hefjast og borðar út í guðsgrænni náttúrunni.

 

 

 

Fólk kemur með körfur og kælibox hlaðin af sælkeramat. Vín að eigin vali. Við fjölskyldan keyptum okkur reyndar aðföng á staðnum enda úrvalið gríðarlegt. Nýmatreitt snildarsushi...samlokur...frábært vín og bjór.
þetta tekur maður síðan með sér inn í sjálfa skálina þar sem áhorfendur sitja í hálfhring í kringum sviðið.

Hollywood Bowl er eitt af stærstu útileikhúsum í heimi og rúmar tæplega 18.000 manns.

Mér fannst ég nú helst hafa lent í tímavél þegar Kirk Douglas steig á svið. Hann byrjaði á því að tala um það hversu heitt hann óskaði þess að vera aftur orðin 86 ára (þ.e.a.s. jafngamall Hollywood Bowl) en Kirk er fæddur 1916.

Hann fékk slag fyrir um tíu árum síðan sem hafði mikil áhrif á talgetu hans en það aftraði honum ekki frá því að gera stólpagrín að sjálfum sér og vini sínum Placido Domingo sem hann var þarna að hylla. Kirk tók síðan nokkur danspor og söng af hjartans lyst.

Svo sagði hann frá því hversu oft hann og fjölskyldan hefðu notið tónleika í Hollywood Bowl ,, Under The Stars" og hálf klökknaði. Hann var eiginlega alveg dásamlegur og var honum ákaft fagnað af LA búum sem sannarlega kunnu að þakka þessum ástsæla aldna leikara.

Stjórnandinn John Maurceri var heiðraður í ræðu af leikaranum Jason Alexander sem margir muna eftir úr Seinfeld þáttunum. Hann gerði sér líka lítið fyrir og flutti sjö söngleiki á sjö mínútum.

 

 

 

leikkonan og söngkonan Carol Lawrence sem var sú leikkona sem fyrst fór með hlutverk Maríu í söngleiknum Westside Story á Broadway 1957 kom fram og sagði gamansögur af ,,stráklingunum" Bernstein og Sondheim.

 

 

Síðan kom John Mauceri sjálfur á svið og stjórnaði  Strengjaserenöðu í C-dúr  Op.48 eftir Tchaikovsky og  ungar ballerínur fluttu fyrsta kafla hins  fallega ballets ,,Serenade" eftir George  Balanchine.

 

 

 

Eftir hlé var fyrstur á svið æringinn og leikarinn Jack Black. Hann var úfinn og órakaður og sagðist vita að fólk liti svo á að hann ætti ekki heima á þessu sviði þar sem hann væri ekki ,,klassískur". Hann fullvissaði fólk um að það væri kolrangt því hann væri algerlega ,,klassískur" og hoppaði um sviðið og æpti: ,,Ég er klassískur" ,,Ég er klassískur"

Hann var þarna kominn til að minna á ,,Music Matters" einskonar ,,Músík fyrir alla" sem rekið er á vegum LA Fílharmóníunnar og mikilvægi þess að allir ættu möguleika á því að njóta tónlistar og þá sérstaklega börn.

Hann söng  síðan frumsaminn texta við m.a. 5. sinfóníu Beethoven í sprenghlægilegri syrpu við undirleik hljómsveitarinnar  og gerði það frábærlega.

Nú var komið að því að heiðra Placido Domingo fyrir ævistarf sitt og bjóða hann velkominn í ,,Hall of Fame" Domingo þarf vart að kynna en hann hefur verið listrænn stjórnandi LA óperunnar allt frá upphafi. Hann fer líka með stjórn óperunnar í Washington. það fer ekki á milli mála að LA búar eru ákaflega stoltir og hrifnir af honum.

Fyrstur til að heiðra Domingo var Sean Connery og þar á eftir leikarinn Joe Mantegna. Hann hélt því fram að Domingo hefði aldrei tekið það í mál að koma fram nema á þeim stöðum þar sem hann gat komist til að horfa á góðan fótbolta. ,,Haldið að það sé tilviljun að Domingo er gjarnan að syngja þar sem heimsmeistarakeppnin í fótbolta fer fram"  Undir þessari ræðu birtust myndbönd og myndir af Domingo að spila fótbolta við ýmsar kostulegar aðstæður til dæmis í fullum óperuskrúða. Ætli hann hafi spilað fótbolta í hléum á óperusýningum? Leikarar taka sér nú ýmislegt fyrir hendur þegar beðið er baksviðs...ég man eftir einum sem gjarnan æfir golf....þó nokkrir prjóna....en algengasta tómstundagamanið er að tala í símann.

Og loksins kom sjálfur Domingo á svið. Hann er svo sjarmerandi að það er beinlínis lífshættulegt. Hann talaði lengi um ævistarf sitt af mikilli hæverskni. Er það ekki athyglisvert að flestir alvöru listamenn eru gersamlega lausir við hroka? Domingo Þakkaði áhorfendum um allan heim fyrir móttökurnar í gegnum árin. Talaði um hugðarefni sín m.a. ungt tónlistarfólk og nauðsyn þess að gera tónlistarmenntun eðlilegan þátt að námi allra barna. Domingo hefur ekki bara starfað sem söngvari heldur hefur hann stýrt óperum og unnið sem hljómsveitarstjóri um allan heim. Domingo er fæddur á spáni en fluttist snemma með fjölskyldu sinni til Mexíkó. Hann þakkaði að endingu klökkur LA óperunni og WNO fyrir gæfuríkt samstarf.

Domingo er auðvitað orðinn fullorðinn en röddin er mjög falleg ennþá. Hann söng þrjú lög við undirleik hljómsveitarinnar þar á meðal Granada eftir Augustin Lara sem hann gerði af innlifun og mikilli tilfinningu. Ég snýtti mér í vasaklút. Síðan kom hin frábæra leik og söngkona Kristin Chenoweth og söng með honum ,,Make belive" úr söngleiknum Showboat.

 

kvöldið endaði síðan á því að hljómsveit Hollywood Bowl flutti svítu eitt og tvö úr Carmen eftir Bizet undir stjórn Alexanders Mickelthwate sem nýtekinn er til starfa sem stjórnandi hljómsveitarinnar. Frábær flugeldasýning og ég verða að segja að ég hef aldrei séð flugeldum leikstýrt jafn skemmtilega.  

 

 

Kvöldinu öllu var stýrt af mikilli smekkvísi og fágun. Efniviður kvöldsins var kannski í léttari kantinum en listamennirnir voru þungavigtar og kvöldið eftir því eftirminnilegt.

 

 

Ljóð um bræðina

Anger

 eftir

Neil Harding McAlister

 
Against unyielding crag on storm-swept shore,

In useless fury smites the raging sea.

An angry heart so breaks for evermore

Upon the barren cliff of memory.

 

We hate the ones who kept us from our goal,

Abusing our sweet trust with lies or guile;

The faithless lover who once scarred our soul;

The false friend with the condescending smile.

 

Who would not burn, unnoticed and ignored

When rivals steal the credit for his labor,

His contributions unacknowledged, scorned,

While others feast on fruit he worked to savor?

 

A careless insult haunts us like a curse

That strikes us mute, not knowing what to say.

At night we fret and sleeplessly rehearse

Lost wars we might have fought another way.

 

Should we strive to be like our enemy,

Surpassing his deceit, if we are wise?

It surely would be vile hypocrisy

To emulate the traits we most despise.

 

How could we fan to action and redress

A smoldering ire that fears to speak its name?

When conscience counsels our uncertainness,

Revenge dissolves in bitter, silent shame.

 

And when crude vengeance cannot satisfy,

We fantasize that in some future days

Such glowing deeds our name may dignify

That old foes shall regret their callous ways.

 

Oh pointless Anger, must you learn so late

The lesson that we always should have known?

The heart hurts but itself when, filled with hate,

It beats against a past that’s carved in stone.

 

We cannot rest while tempests blast the mind,

And never can we cross a wrathful sea

‘Til time may calm the waves and help us find

The deep, still waters of maturity. 

þegar maður reiðist er ástæða til að vanda sig

Ég snöggreiddist í morgun... en Aristóteles kom mér til hjálpar

Anyone can become angry. That is easy. But to be angry with the right person, to the right degree, at the right time, for the right purpose and in the right way... that is not easy.

Mæli með að lesa þetta yfir nokkrum sinnum til almennrar heilsubótar. 

 

Ferskeytlur

 Ég vil þakka þeim sem hafa sent mér ábendingar um það hvað ég gæti sungið fyrir litla stýrið.

Fjölmargar bárust og nú mun sennilega fara fyrir mér eins og hjónum nokkrum sem voru afar iðin að syngja fyrir litla barnið sitt. Munu fyrstu orðin sem það barn mælti hafa verið....Ekki syngja! 

En pabbi minn Þorsteinn Þorsteinsson sendi mér skemmtilega vísu sem hann átti í fórum sínum. það  skal tekið fram að höfundur er ókunnur.

Steinunn heitir kjaftakind,
kvalin af vondum anda.
Ei ég veit í mennskri mynd
meiri grimmdarfjanda.

og ein til...

Margt hefur drottinn misjafnt skapt,
mjög til verka hraður.
Þarna sérðu Þorstein kjaft,
það er ljótur maður.

Þessar ferskeytlur er upplagt að syngja við lagið sem  vísan Fljúga hvítu fiðrildin er sungin við.

Auglýst eftir Barnagælum...

Ég vissi að það væri hætta á ferðum þegar ég stóð sjálfa mig að verki við syngja gömul íslensk auglýsingastef fyrir Fröken Júlíu...

...veistu hvað Ljóminn er ljómandi góður...Ljóminn er betr´en ég hugsaði mér...

Frúin hlær í betri bíl frá Bílasölu Guðfinns ...

Ég var orðin uppiskroppa með barnagælur.

því bið ég bloggara sem kynnu að eiga í fórum sínum skemmtilegar barnagælur að senda mér þær svo ég missi ekki vitið.

 

19.júní!

Ég óska bloggsystrum mínum innilega til hamingju með daginn.

Svo vil ég minnast móður minnar heitinnar Bríetar Héðinsdóttur sem skrifaði bók um ömmu sína Bríeti Bjarnhéðinsdóttur sem ber heitið Strá í Hreiðrið og var endurútgefin hjá JPV  fyrir ekki löngu síðan.

Ég þakka þeim mömmu og langömmu fyrir að ég hef alltaf litið á sjálfstæði mitt sem sjálfsagðan hlut.

Rafmagnaðar sögur

Stefán keypti sér lítinn hákarl til að leika sér með í lauginni sem kannski er ekki í frásögur færandi nema fyrir það að hann reyndist vera lifandi, eða því sem næst.

Í gærkvöldi sátum við úti og horfðum á stjörnurnar (eða þannig) og þá fór hákarlinn allt í einu af stað einn síns liðs. Hann synti um laugina hring eftir hring. Af og til lenti hann á einhverri fyrirstöðu því laugin var full af leikföngum og þá minnti hann óneitanlega á Keiko þegar hann nauðgaði dekkinu hvað mest um árið.

 

 

 

 

 

 

þetta var furðulegt því það var löngu búið að slökkva á kvikindinu. Ekki er allt sem sýnist.

þetta minnti mig af einhverjum ástæðum á  tvær eldri konur sem ég þekki býsna vel.

Sagan af þeim  ætti vel heima í Íslenskri Fyndni.

Þær kellur voru einhverju sinni á leiðinni norður í land. Bíllinn var drekkhlaðinn af dóti því þær ætluðu að dvelja sumarlangt í húsi fyrir norðan. Ferðin gekk nú bara býsna vel þar til að þær komu í Hrútafjörðinn. Þá brast á með ærandi diskótónlist.

Sú sem sat í bílstjórasætinu hélt að hún hefði rekið sig í útvarpið og fór því eitthvað að eiga við það.

Allt kom fyrir ekki og ekki reyndist vinnandi vegur að þagga niður í græjunum.

því sátu þær sem eftir lifði ferðarinnar í beljandi hávaða alla leið inn á Akureyri.

þegar þangað var komið fannst þeim orðið nóg um þessa hávaðamengun og óku drossíunni inn á bílaverkstæði. Elskulegur starfsmaður kom aðvífandi og spurði hvort hann gæti orðið þeim að liði. Þær héldu það nú og báðu manninn að aðstoða sig við að lækka í fjárans útvarpinu.

Starfsmaðurinn bograði yfir tækinu góða stund en hafði ekki erindi sem erfiði og reif þá tækið hreinlega úr sambandi. Allt kom fyrir ekki og tónlistin hélt áfram að dynja í Eyjafirðinum.

Klóruðu þau þrjú sér nú dágóða stund í kollinum. 

Þá mundi skyndilega önnur konan að hún hafði hafði tekið með sér útvarpstæki sem hún hafði pakkað ofaní tösku. Og var þar skýringin komin. 

 

 

Happy fathers day!