meðan nóttin líður...

Nú er klukkan að ganga fjögur um nótt hérna megin álfunnar. Ég sem er löngu hætt að vaka um nætur get ekki sofið. Kannski kominn tími á smá öppdeit á ferðir Franklins.

Eins og áður sagði var búist við Franklin til LA um kvöldmatarleytið á sunnudag. Það gekk ekki eftir.

Á mánudag um hádegisbilið hringdi Blanca í mig og tjáði mér það skelfingu lostin að systir hennar hefði hringt í sig með þær fregnir að þau Franklin hefðu verið aðskilin kvöldinu áður.

Hún vissi ekkert hvar barnið var eða með hverjum. Systur hennar hafði verið lofað að hún fengi að hitta systurson sinn að kvöldi mánudags. Annað vissi hún ekki. Þetta var víst gert af öryggisástæðum svo auðveldara væri að flytja þau inn til Kalíforníu.

Um tíuleytið á mánudagskvöld hringdi síðan Dinora systir Blöncu og þá  var Franklin kominn í leitirnar.

þau bjuggust þá við að koma til LA um nóttina þ.e. í gærnótt.

Í morgun hringir síðan einhver kóni í Blöncu. Þá er upphaflegi gripaflutningastjórinn horfinn af vettvangi og búin að koma Dinoru og Franklin í hendur annara. 

Viðkomandi tjáir Blöncu að hann sé staddur í Las Vegas og hótar öllu illu nema til komi frekari peningagreiðsla.  Allir fyrri samningar eru sumsé orðnir að engu.

Í kjölfarið upphófust ýmsar vílingar og dílingar. Glæponinn vildi fá greitt inn á reikning en það þótti ekki ráðlegt þar sem að ljóst þótti að ef að samningum yrði strax gengið myndi bara koma önnur fjárkrafa.

því var ákveðið að Blanca og Rene foreldrar Franklins ásamt Jose manni Dinoru myndu keyra til Vegas í þeirri von að leysa út þau Franklin og Dinoru gegn lausnargjaldi.

Jón Ármann Steinsson vinur okkar sem margir þekkja eflaust sem fréttaritara stöðvar tvö bauðst til að keyra þau til Vegas og var það þegið með þökkum. þau hittust hér öll um tíuleytið í kvöld og svo var lagt í hann. Elín dóttir mín kastaði bangsa niður af svölunum og bað Blöncu um að gefa Franklin bangsann þegar hún myndi hitta hann. Ég sá á eftir þeim niður götuna og svo hófst biðin.

Ég er búin að heyra í ferðalöngunum tvisvar sinnum í nótt og ferðin gengur vel. þau eru um það bil að keyra inn til Vegas núna...

Kynferðislegur lögaldur á Íslandi

Á Íslandi þykir enn ekki saknæmt að fólk hafi samræði við 14 ára gömul börn.

Á Íslandi þykir ekki saknæmt að vinahópar taki sig saman og hafi samræði við 14 ára gömul börn. 

Það sannar þessi dómur.

Hvenær verður íslenskt samfélag komið á eitthvert plan þar sem borin er virðing fyrir réttindum barna til verndar?

Hvert einasta krummaskuð á Íslandi (að höfuðborgarsvæðinu meðtöldu) býr yfir skuggalegum leyndarmálum þar sem brotið er á börnum daglega í fleirum en einum skilningi. 

Hvenær geta börn á Íslandi sagt óttalaust frá því að önnur manneskja hafi brotið á þeim? 

Hvenær má búast við því að á Íslandi verði tekið á kynferðisbrotum af tepruleysi og festu? 

Hvenær hættir það að vera skammarlegt að hafa verið misnotaður?

Hvað er að í samfélagi sem elur af sér einstaklinga sem hafa litla sjálfsvirðingu og láta bjóða sér svona framkomu sbr. stúlkuna í umræddri frétt?

Hvað er að í samfélagi sem elur upp einstaklinga sem bera enga virðingu fyrir öðrum sbr. drengina í umræddri frétt?

í stað þess að ræða hvað fór úrskeiðis í umræddu partý væri nær að ræða hvað fór úrskeiðis í uppeldi þessara barna og þá á ég ekki eingöngu við foreldra þeirra heldur samfélagið allt. 

Í landi þar sem lítil sem engin virðing er borin fyrir börnum er ekki hægt að ætlast til að þau vaxi úr grasi  sem ábyrgir einstaklingar með heilbrigða sjálfsmynd. 

Hvenær hættir það að teljast eðlilegt á Íslandi að börn stundi kynlíf?

Fjórir piltar sýknaðir af ákæru fyrir kynferðisbrot

Helgin í stuttu máli...

Franklin og co. eru enn ekki komin til LA. Bílstjórinn ákvað að þau skyldu bíða í rúman sólarhring á leiðinni og var þeim komið fyrir í einhverri íbúð á meðan. Hvar veit ég ekki. En nú er búist við þeim um kvöldmatarleytið og það vonandi gengur eftir.

Annars var helgin tíðindalítil. Skólaskemmtun í skóla barnanna minna. Stefán fórnaði sér ásamt kennurum í skólanum og lét sig hafa það að leyfa börnum að grýta Glanna með boltum þar til að hann féll ofan í vatnsbala. Ég hafði boðist til að koma fram sem Ásta Sóllilja en það virtist enginn hafa nokkurn áhuga á því að drekkja henni.

Börnin höfðu af þessu mikið yndi. Að niðurlægja Robbie Rotten og ekki síður kennarana sína. Skólastýran Mrs. Mastead sem er sennilega á sjötugsaldri lét sig hafa það að fara fyrst klædd í trúðabúning. Ég sé ekki marga skólastjóra fara í fötin hennar. Til þess tekur fólk sig of alvarlega.

Annars er stundum furðulegt að vera leikari 

Allir leikarar þekkja það að vera beðnir um að leika við undarlegustu aðstæður.

Í boðum t.d. : Ertu ekki til í leika eitthvað fyrir okkur? Leiktu eitthvað! Bara eitthvað!

Ég hef aldrei vitað til þess að  rafvirkjar séu t.d. beðnir um að taka í sundur útvörp í boðum. 

Eða að leigubílstjórar sem eru ekki á vakt séu beðnir um að skutla fólki heim úr partýum. 

Eða að læknar séu beðnir um að skera upp í veislum.

:Heyrðu hún Lísa frænka er eitthvað slæm í hnénu. Ert ekki til í að krukka aðeins í hana fyrst þú ert hérna? Viltu meira gin?

Svo sæta leikarar gjarnan ásökunum um að vera ekki þeir sjálfir og spurningar á borð við...

Ertu að leika núna? eða Hvaða karakter ertu núna? eru afar algengar.

Ég fæ gjarnan spurninguna : Hvernig er að vera gift Robbie Rotten? Er hann ekki alltaf að fíflast?

Og ég svara að bragði : jú það er algjört djók að vera gift honum. 

 

 

 

Franklin í Arizona

Ekki komu þau í nótt Franklin og Dinora móðursystir hans.

Blanca kom til mín í gærkvöldi og sat hjá okkur fram á kvöld. Maðurinn hennar Rene kom með og bað um eitthvað hjartastyrkjandi. Stebbi gaf honum viský og svo var sest niður að spjalla.

Þegar Rene kom til Bandaríkjanna fyrir rúmum sex árum síðan gekk Blanca með Franklin undir belti. þau höfðu samt hvorugt hugmynd um það þá. Hann hefur sumsé aldrei hitt drenginn sinn litla og sagðist vera kvíðinn að hitta hann. 

Ég vona að hann verði sáttur við mig sagði Rene og skellti í sig snafsinum. Rene er líka hræddur um drenginn því hann sjálfur kom þessa sömu leið og Franklin nú. Þá sögu þarf að segja síðar....

Blanca sagði mér að þau Dinora og Franklin sem ferðuðust þrjár nætur gangandi í eyðimörkinni í fylgd tveggja vopnaðra mexíkana hefðu sætt árás þriðju nóttina. Ekki voru þar bandítar á ferð heldur mexíkanska lögreglan!  Komu að þeim í myrkrinu öllum að óvörum og beindu að þeim byssum.

þau voru neydd til að láta af hendi allar föggur sínar fatnað, peninga og vistir og tóku meira að segja leikfang sem Franklin var með í höndunum traustataki! þeim tókst auðvitað að græta barnið og Dinora var alveg miður sín þegar hún talaði við systur sína í síma.

Mexíkanska leikfangalögreglan! Hvað í andskotanum er að fólki! Þetta er geðslegt yfirvald eða hitt þó heldur.

Gripaflutningastjórinn hringdi í morgun og sagði að það hefði ekki verið ráðlegt að keyra síðastliðna nótt en nú eru þau komin langleiðina í gegnum Arizona fylki. Mesta hættan liðin hjá þó landamæralögreglan í Arizona  sé sífellt á höttunum eftir ólöglegum innflytjendum og nýti sér óspart vald sitt til að snúa fólki við.

þau eru í felum í bílnum undir teppum og einhverju dralsi og nú heldur bílstjórinn að þau verði komin til Kalíforníu innan fárra tíma og í friðhelgi að minnsta kosti um sinn. Mér skilst að um leið og þau eru komin fáeinar mílur inn í Kalíforníu megi ekki lengur vísa þeim til baka. Nú bíðum við bara og vonum að þau skili sér í dag eða í nótt.

 

Loksins fréttir af Franklin

Blanca fékk loksins símtal áðan frá manninum sem tók að sér að flytja son hennar og systur til LA.

Hann er komin með þau aftur upp í bílinn og því gangan á enda. Hann bjóst við að komast til LA um fjögurleytið í nótt. Ég vona bara að það gangi eftir! Franklin var búinn að fá að drekka og borða og svaf vært.

Karlfuglinn sem er búin að fá ríflega greitt fyrir þessa svaðilför, heimtaði að fá greidda fimmhundruð dollara til viðbótar...afhendingargjald....þvílíkt og annað eins.

Læt vita um framhaldið. Ég sagði Blönku að það væri fullt af fólki að hugsa til hennar á Íslandi...það fannst henni fyndið og þakkar fyrir hlýjar kveðjur.

Bréf til mín vegna skrifa um Franklin

Mér barst bréf frá Helgu Sverrisdóttur og hún gaf mér leyfi til að birta það hér á blogginu.

>> Sael Steinunn Olina,
>>
>> Eg er i doktorsnami i stjornamalafraedi her i Cornell med innflytjendur
>> sem sersvid. Eg hef sed thad sem thu hefur skrifad um Franklin litla sem
>> er ad reyna ad komast yfir landamaerinn a blogginu thinu. Mig langadi
>> til thess ad segja ther fra thvi sem eg veit um thessi mal.
>>
>> Thad er skelfilegt astandid vid landamaeri Bandarikjanna og Mexico. Thad
>> er med algjoerum olikindum ad thad se latid vidgangast ad folk haetti
>> lifi sinu med thessum haetti vid thad ad fara yfir thau. Thetta var ekki
>> svona fyrir ca 20 arum. Tha var haegt ad fara mun vidar yfir landamaerin og
>> thad var ekki oalgengt ad folk sem vann her faeri regulega "heim" i fri.
>> Operation Gatekeeper i kringum 1990 vard hinsvegar til thess ad erfidara
>> og haettulegra er ad komast yfir landamaerin. Nu er svo komid ad adeins
>> er haegt ad fara yfir a oerfaum stoaedum, thad tekur lengri tima og svaedid
>> sem fara tharf yfir er mun haettulegra en adur var. Tviskynungurinn
>> felst svo i thvi ad thorfin fyrir vinnuafl innflytjenda hefur sist minnkad a
>> sama tima og adgerdir gegn innflytjendum hafa verid hertar til muna.
>>
>> I Altar i Mexico safnast yfirleitt their saman sem aetla i gegnum
>> eydimoerkina i Arizona. Hun er mjog haettuleg eins og naerri ma geta. Eg
>> skrifa thetta ekki til ad hraeda ykkur meira en ef barnid er ad fara
>> yfir verndarsvaedi indjana i Arizona er eg er hraedd um ad thad se meira en
>> einnar naetur ganga sem thad a i vaendum. Their sem rannsakad hafa
>> algengustu leidirnar tharna yfir tala yfirleitt um 2 -3 daga. Voandi er
>> hopurinn sem barnid er med i med nog af vatni og med fylgdarmenn sem sja
>> til thess ad allir i hopnum fylgist ad. Sumum er alveg sama hvad their
>> skila moergum a leidarenda, lita ekki einu sinni vid til ad athuga hvort
>> allir sem loegdu af stad seu enntha med.
>>
>> Sem betur fer eru hjalparsamtok ad storfum baedi i Altar og vid
>> landamaerin. Herna megin landamaerin eru hjalparsamtok sem setja vatn og
>> sko a serstaka stadi sem the cayotes vita af. Engin veit hversu moergum
>> thessi samtok hafa bjargad a undanfornum arum. Sem betur fer komast
>> margir klakklaust a leidarenda. Eg vona innilega ad thad verdi raunin nuna!
>>
>> Eg mun hugsa til Franklins og Bioncu og vona thad besta.
>>
>> Thakka ther fyrir ad vekja athygli a thessu mikilvaega (en oft gleymda!)
>> mali.
>>
>> Kvedja
>>
>> Helga

Læknaklám 3.kafli

Í síðasta kafla Læknaklámsins æstust nú leikar og mér barst eftirfarandi komment frá Hlyni Þór Magnússyni

Guðbrandur - dýrlega rómantískt nafn! Er ekki líka eitthvað að frétta af ástaraunum Járngerðar Brynju sjúkraliða og Guttorms svæfingarlæknis?

Þessu er fljótsvarað. Jú, Hlynur. Nú er tímabært að kynna til sögunnar Þau Járngerði Brynju og Guttorm!

Á vakt-inni

3. kapítuli

Guðbrandur lokaði sig inni á skrifstofunni og hallaði sér upp að jukkunni sem hafði fylgt honum allar götur síðan hann bjó á stúdentagarði í Uppsölum. Það var einhver náttúru kraftur í þessari stæðilegu hitabeltisplöntu sem gaf honum þrek til að takast á við þær margslungnu raunir sem fylgdu vandasömu starfinu.
Hann var jú daglega með lífið sjálft í höndunum.
Stundum gat hann staðið tímunum saman og haldið utan um gildan bolinn. Hlaðið batteríin eins og hann orðaði það. Eftir erfiðar aðgerðir gat starfsfólkið gengið að því vísu hvar Guðbrand var að finna.
Vinnufélagar hans báru virðingu fyrir þessu háttalagi hans þó einstaka sinnum mætti heyra háðulegar glósur falla og þá einna helst frá starfsfólki af erlendum uppruna.
Guðbrandur lét það ekki á sig fá og skaut fólki iðulega skelk í bringu með því að svara því í gamansömum tón á móðurmáli þess. Guðbrandur var mikill málamaður og varla það tungumál til á jarðarkringlunni sem hann talaði ekki lýtalaust. Hann var jafn vígur á latnesku sem líbönsku.
Atvikið með Svanhvíti vék ekki úr huga Guðbrands. Ekki var um að villast því sjúkdómseinkennin voru augljós. Svanhvít þjáðist af Erotómaníu. Þessari sjaldgæfu ýmindunarveiki sem lýsir sér á þann hátt að undirmanneskja telur sér trú um að yfirmaður elski hana stjórnlaust jafnvel þó það sé algerlega tilhæfulaust.
Guðbrandur rifjaði upp afar erfitt tilfelli. Strætóbílstýruna Sigurlínu Þrastardóttur sem um árabil hélt því fram að yfirmaður Strætisvagna Reykjavíkur elskaði sig.
Það var ill gerlegt að gleyma sturluðu augnaráðinu eða því hvernig hún néri sífellt skiptimiða milli handa sinna.
Guðbrandur var í þungum þönkum þegar síminn hringdi.
Hann þekkti strax rödd Járngerðar Brynju sjúkraliða. Aldrei fyrr hafði hann kynnst jafn dimmrödduðum kvenmanni. Rödd hennar var glettilega lík röddu bæjarstjóra í nærliggjandi byggðarlagi.
Járngerður Brynja nýtti sér til hins ýtrasta þessa óvanalegu guðsgjöf og tróð hún jafnan upp í starfsmannahófum sem eftirherma.
Erindi Járngerðar Brynju var fyrirspurn um það hvort aldraði embættismaðurinn mætti nú fara að fá fasta fæðu því honum væri farið að leiðast sykurvatnið.
Guðbrandur fullvissaði Járngerði Brynju um það að viðkvæm líffæri aldraða embættismannsins ættu nú að þola þunnar súpur og grauta. Hann bað hana jafnframt að huga að verkakonunni ungu sem þurfti að hafast við á grúfu vegna aðgerðar fyrr um daginn.
Guðbrandi líkaði vel við Járngerði Brynju. Hún var fyrirtaks sjúkraliði og ekki skemmdi fyrir að hún bjó yfir töluverðum kyntöfrum. Þóttafullur baksvipurinn og baritónröddin gerðu það að verkum að fáir karlmenn gátu staðist hana.
Að samtalinu loknu gerði Guðbrandur sig líklegan til að halda heim á leið. Hann átti nú aðeins eftir að afhenda kvöldvaktinni lífsnauðsynlegar upplýsingar til að tryggja áframhaldandi bata sjúklinga sinna.
Hann var rétt búinn að loka á eftir sér þegar hann heyrði nafn sitt kallað. Í fyrstu var hann á báðum áttum hvort hann ætti að svara því gangurinn virtist mannlaus fyrir utan fjórar helsjúkar manneskjur sem sváfu í rúmum sínum. Guðbrandur gekk að einu rúminu og brá heldur betur í brún því þar lá Guttormur svæfingarlæknir fullklæddur undir drifhvítu líninu og svaf svefni hinna réttlátu.
Guttormur var fallegur maður það gat jafnvel Guðbrandur viðurkennt. Hann fann þó til með Guttormi því það var á allra vitorði að hann átti í erfiðleikum í einkalífinu. Gat verið að Guttormur hefði svæft sig til að geta um stund gleymt hjónabandsörðugleikum sínum?

Barn á næturgöngu

Í gær bárust okkur þær fréttir að Franklin litli sem er á ferðalagi með móðursystur sinni væri staddur í bænum Altar í Mexíkó sem er um rúmrar klukkustundar akstursfjarlægð frá bandarísku landamærunum.

Nú hefur hann gengið sex ára gamall tvær heilar nætur í eyðimörkinni og á sennilega einnar nætur göngu eftir.
Og það er víst engin skemmtiganga. Í fjalllendi og eyðimerkurnæturkulda.

Bílstjórinn sem tók að sér að flytja þau yfir til Bandaríkjanna og tók fúlgur fyrir hafði lofað að barnið þyrfti ekkert að ganga en þau loforð eru orðin að engu. Hann sá þó til þess að þau fengju vopnaða fylgd.
Tveir mexíkanskir kónar fylgja þeim um nætur því hætturnar eru á hverju strái.

Banditar leynast víða á leiðinni og konu og barni síst óhætt.
Algengt er að fólk sé rænt nauðsynjum svo sem eins og fatnaði og drykkjarvatni.
Að konum steðjar auðvitað sú hætta að vera misnotaðar og börn ganga kaupum og sölum. Börn eru eftirsóttur gjaldmiðill. Það er nóg til af fólki sem sækist eftir börnum í kynlífsþrælkun og svo eru innyflin úr þeim dýrmæt söluvara. En margir deyja einfaldlega úr þreytu og vatnsskorti.

Blanca móðir hans er að vonum skelfingu lostin og hefur þungar áhyggjur af syni sínum. Að sögn móðursystur hans sem heitir Dinora er hann ákaflega þreyttur orðinn og pirraður. Hvernig á lítið barn að þola svona líkamlegt álag?
Dinora er sjálf uppgefin og auk þess hrædd um sig og barnið. Frá því að þau lögðu upp frá El Salvador eru nú liðnir 25 dagar. Nú væntum við þess að hann komist yfir landamærin í nótt eða snemma á morgun. Ef allt gengur að óskum.

Hér að neðan er linkur inn á fréttabréf frá Unicef skrifað 24. mai s.l. ... fróðleg lesning og óhugguleg.

http://www.unicef.org/infobycountry/mexico_39786.html

Death be not proud

Death, be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadful, for thou art not so;
For those whom thou think'st thou dost overthrow,
Die not, poor Death, nor yet canst thou kill me.
From rest and sleep, which but thy pictures be,
Much pleasure; then from thee much more must flow,
And soonest our best men with thee do go,
Rest of their bones, and soul's delivery.
Thou art slave to fate, chance, kings, and desperate men,
And dost with poison, war, and sickness dwell;
And poppy or charms can make us sleep as well
And better than thy stroke; why swell'st thou then?
One short sleep past, we wake eternally,
And death shall be no more; Death, thou shalt die.

John Donne
(1572-1631)

Læknaklám 2. kafli

Í fyrsta kafla kynntumst við lítillega Guðbrandi lækni og Svanhvíti skurðhjúkrunnarkonu.
Mér var bent á af bloggsystur minni Evu Þorsteinsdóttur að betur mætti ef duga skyldi og því held ég áfram með ráðleggingar hennar að leiðarljósi.

Á vakt-inni.

2. kapítuli

Svanhvít skurðhjúkrunarkona gekk hröðum skrefum eftir ganginum og vatt sér inn í lín herbergið.
Skurðaðgerðin hafði heppnast vel og aldraði embættismaðurinn var nú á batavegi. Hann sat nú í rúmi sínu og sötraði sykurvatn í gegnum plaströr.
Svanhvít var hinsvegar sárþjáð. Hún gat ekki hætt að hugsa um Guðbrand hvernig sem hún reyndi.
Hún var nú gersamlega á valdi þessa færa skurðlæknis sem daglega bjargaði mannslífum jafn auðveldlega og að drekka vatn.
Svanhvít lokaði á eftir sér og á augabragði afklæddist hún og lagðist nakin á grænyrjóttan linoleumdúkinn.
Gæsahúðin hríslaðist um líkama hennar og hún velti sér nokkra hringi á ísköldu gólfinu.
Loksins gat hún hugsað skýrt. Átti hún að segja upp? Hversu lengi myndi hún halda út þessa návist við Guðbrand?
Klossasmellir starfsystra hennar sem þrömmuðu framhjá línherberginu glumdu í eyrum hennar og töfðu úrvinnslu hugsana hennar.
Í aðra röndina skammaðist hún sín fyrir óþreyjufullar langanir sínar í garð Guðbrandar.
Hún skammaðist sín óttalega og eitthvað sagði henni að hún þyrfti að bægja þessum löngunum frá sér með valdi. Línherbergið var hillulagt í hólf og gólf. Drifhvítur spítalafatnaðurinn lá samanbrotinn og beið þess að umfaðma nýinnskrifaða fársjúka einstaklinga sem þurftu á skjóli að halda í veikindum sínum.
Í efstu hillu ofan við sokkastaflana rak hún augun í snæriskefli sem bókstaflega hrópaði til hennar.
Þarna var lausnin komin.
Hún teygði sig eftir keflinu og byrjaði að vinda ofan af því. Hún bjó til lykkju á enda snærisins og brá henni utan um hillufót. Hún greip í flýti sokkapar og tróð því upp í munninn á sér.
Að því búnu vafði hún snærinu listilega um líkama sinn og hillufæturnar og að síðustu reyrði hún sig þar til hún gat sig hvergi hreyft.
Hún líktist helst Gúllíver í Putalandi þar sem hún lá stöguð niður á köldu gólfinu.
Órarnir helltust yfir hana og hún sá fyrir sér her dvergvaxinna karlmanna sem kepptust við að losa hana úr prísundinni.
þessar hugsanir voru svo magnþrungnar að Svanhvít missti meðvitund eitt augnablik.
Skyndilega var hurðinni hrundið upp og inn gekk Guðbrandur í allri sinni dýrð.
Á þeirri stundu hrundi veröld Svanhvítar.
Hvernig átti hún að útskýra það sem fyrir augu Guðbrandar bar?
Hún leitaði í orðabók síns aðþrengda huga en allt kom fyrir ekki.
Það var eins og tungumálið hefði verið hrifsað frá henni. Hún lá bara eins og flóttamaður í varnarleysi sínu landlaus og mállaus. Ekki bætti úr skák að sokkaparið fyllti enn munn hennar.
Guðbrandur af sinni alkunnu fagmennsku lét ekki á sér sjá að sér væri brugðið þrátt fyrir að þetta væru vissulega óvenjulegar kringumstæður. Svanhvít hafði réttri stundu áður staðið við hlið hans þar sem hann fjarlægði lófastóran fæðingarblett af baki ungrar verkakonu.
Guðbrandur læddi hendi í brjóstvasa sinn og tók upp gyllta öskju. Askjan var gjöf frá starfsfélögum hans. Í henni geymdi hann eftirlætis skurðhnífinn sinn. Þessi fínlegi hnífur veitti honum ótrúlegt sjálfsöryggi því með hárbeittu fínlegu blaðinu hafði hann endurtekið fjarlægt mein og meinvörp úr helsjúkum líkömum og fyrir vikið gefið fólki annað tækifæri til heilbrigðs lífs.
Þegjandi og hljóðalaust skar hann Svanhvíti lausa. Hann varaðist að mæta augnaráði hennar.
Þjáðist þessi elskulega samstarfskona virkilega svona hans vegna?
Guðbrandur vissi vel hvað hér var á ferðinni. Hann þekkti sjúkdómseinkennin allt of vel.
Svanhvít var því miður ekki fyrsta konan sem hafði sturlast af hans völdum.

.